De afgelopen maanden hebben we de stoffenhuizen weer langs een meetlat gelegd voor hun visie en vooral beleid op het gebied van sustainability. We zijn constant in gesprek over dierenwelzijn (mulesing van schapen vinden we een probleem), de footprint, het gebruik van groene energie en water (en het hergebruiken daarvan) en het gebruik van chemicaliën (verven van stoffen zonder kan niet) volgens het Reach protocol. Met de gesprekken, krijgen wij steeds meer inzicht in de keten en hebben er een (beetje) invloed op dat onze keten duurzamer wordt. Reduce-reuse-recycle.
A+
Dormeuil heeft de zaken goed voor elkaar ondanks dat ze niet alles in eigen hand hebben. Zij zijn druk bezig met de meting van de footprint (CO-2) binnen de keten, hebben ambitie om alles RWS gecertificeerd te krijgen (non mulesing) en hebben een duidelijke visie en vooral actieplan op alle onderdelen van (CSR) Corporate Sustainability Responsible: dierenwelzijn, werkomstandigheden, gebruik water, gebruik chemicaliën en de footprint. Drapers is verticaal georganiseerd en stond aan de basis van een circulair watersysteem en hebben een ‘groen’ gebouw met een laag energiegebruik. Ook zij hebben een duidelijk beleid en de menskracht om het verschil te maken.
A
Carnet en Loro Piana hebben dit jaar geen nieuwe gegevens aangeleverd en geven dus geen inzicht in verbeteringen. Oude rapporten garanderen wel dat ze nog steeds front runners zijn en een duidelijk beleid hebben en ook een controlesysteem van/binnen de keten tot aan de boer om impact op het milieu te meten en daarmee in gesprek te gaan over verbeteringen.
De beste vier (op onze index) zijn dus zeer transparant /traceable en zijn zeer actief bezig om de impact die kleding heeft op het milieu daadwerkelijk te verlagen. Voor ons een extra reden om ze aan te raden dus.
B
H&S en Fox zijn inmiddels ook zeer bewust bezig met het verminderen van de impact op het milieu. Fox maakt veel in Engeland en daarmee zijn veel stoffen traceerbaar tot aan de boer. Moon is verticaal georganiseerd met de voordelen zoals minder vervoer, watergebruik en meer controle op de keten. Ook halen ze een deel van de wol uit Engeland.
C
Harrisons maakt alles in Europa en zegt dat ze daarmee voldoende doen. Ze hebben alles gecontroleerd op het gebied van de chemicaliën die gebruikt worden, watergebruik en working conditions. Bovendien opereren ze vanuit een zeer nieuw en zuinig gebouw. Echt een verbeterplan hebben ze niet en vinden ze nog niet echt nodig; en dat stoort ons. We blijven duwen. Brisbane is een vreemde eend in de bijt want zij zijn bovenal katoen merchants. 90% van het katoen komt uit Amerika. Inmiddels zijn zij actief bezig met vergroening van de gebouwen en verpakkingen en permanent met hun leveranciers in overleg over watergebruik. Een gesprek met hun beiden zorgt ervoor dat ze meer gaan communiceren en transparanter worden. Huddersfield Fine Worsteds is er druk mee bezig. Ze laten echter veel buiten Europa maken en dus zijn er minder controles en verplichtingen vanuit de EU en valt het buiten het Reach protocol.
D
Dugdale en Caccioppoli zijn merchants die door hebben dat sustainability belangrijk is. Na aandringen vulden zij onze enqûete in. Ze hebben alleen beiden nog geen duidelijke (korte) termijnvisie. Helaas. Deze onderste vier op de index hebben ook hun sustainability niet op hun website staan noch delen ze het op hun socials. Dugdale heeft wel een mooie Ecology lijn met ongeverfde stoffen en maakt net als bijna alle stoffenhuizen baat bij minder en recyclebare verpakkingen; soms is plastic beter (qua volume en daarmee ook CO-2 uitstoot bij vervoer) dan karton.Non-mulesing wool kopen op veilingen is nog lastig. In Australië is de wet voor het niet couperen van schapen nog steeds niet veranderd. De wol wordt momenteel dan ook niet gesorteerd aangeleverd op de veilingen. Alleen bij directe inkoop van wol bij de boeren is dat dat dus te garanderen. Dat is waarom wij bij de leveranciers ook zo hameren op transparantie en vooral traceability van de stof tot aan de boer. Alleen als daar sprake van is, kun je controleren en het gesprek aan gaan over verbeteringen. Bij vragen graag een reactie dan vraag ik door bij de stoffenhuizen. Ik merk dat in gesprek zijn over het onderwerp bijdraagt aan de urgentie die zij en wij voelen om het milieu zo min mogelijk te belasten. Het doel van de grote enqûete is het bewustzijn en de urgentie in de keten te vergroten. Dat is gelukt. Reduce-reuse-recycle. Leve maatwerk waar jij en wij goed voor zorgen.
